آیا تا بحال این سؤال را از خود کرده اید که “ من کی ام ؟ ” “آیا من واقعاً خودم را دوست دارم؟ ” “ چه اندازه نظر دیگران برایم مهم است؟” لازمه جواب دادن به این سؤال‌ها “ خودآگاهی ” است. در ادامه مطلب در مورد مهارت خودآگاهی بیشتر بخوانید.

خودآگاهی به این معنی است که افراد چگونه به خود نگاه کرده و بر اساس این نگاه چه احساسی پیدا می کنند.

داشتن یک خودآگاهی قوی بسیار مهم است. به اطرافیان خود دقت کنید. آیا فردی را می‌شناسید که از خود آگاهی خوبی برخوردار باشد؟ ویژگی های این فرد را بخاطر آورید: آیا او فرد محبوبی است؟ آیا دوستانی دارد؟ آیا از تجربه های خود درس می گیرد ؟ آیا فرد مسئولیت پذیری می‌باشد؟ آیا … ؟ جواب این سؤال‌ها و سؤالات مشابه به احتمال زیاد، در همه افرادی که دارای مهارت خودآگاهی هستند “ بله ” می‌باشد. حال به افرادی فکر کنید که دارای مهارت خودآگاهی ضعیفی اند:آیا نامحبوب‌اند ؟ آیا فقط به ناتوانی‌های خود فکر می کنند؟ آیا بی هدف اند؟ آیا … ؟ جواب این سؤالات نیز “ بله ” می باشد

انسان براي زندگي مؤفقيت آميز نيازمند برخورداري از آرامش ، سلامت و كار آمدي در ابعاد زيستي ، رواني و اجتماعي مي باشد . تغييرات سريع اجتماعي و فرهنگي تغيير و تحول در ساختار خانواده ، پيچيدگي و گسترش ارتباطات انساني ، گستردگي و تنوع منابع اطلاع رساني، افراد بويژه قشر جوان و نوجوان را با چالش ها واسترس ها و فشارهاي متعددي روبه رو كرده است . مقابله مؤثر با اين فشارها و چالش ها نيازمند توانايي هاي رواني _ اجتماعي است فقدان مهارتها و تواناييهاي عاطفي ، رواني و اجتماعي افراد را در مواجهه ، با مسائل و مشكلات آسيب پذير نموده و آنها را در معرض انواع اختلالات رواني ، اجتماعي و رفتاري قرار مي دهد . در نتيجه مقابله با اين مشكلات در سطوح درماني (پيشگيري ثانويه و ثالث ) نه تنها هزينه هاي قابل ملاحظه اي را از نظر نيروي انساني و مالي بر جامعه تحميل مي كند، بلكه اثر بخشي و كار آمدي آن نيز بسيار محدود و در مواردي ناچيز است.